ثبت واضح ترین تصاویر از سطح خورشید توسط مدارگرد خورشیدی
مهندس وب: فضاپیمای مدارگرد خورشیدی(Solar Orbiter) واضح ترین تصویر را از سطح خورشید تا به امروز به خانه فرستاده است و نماهای تازه ای از ستاره ما که به خوبی مطالعه شده است را ارائه کرده است.
به گزارش مهندس وب به نقل از ایسنا، روز چهارشنبه(۲۰ نوامبر)، آژانس فضایی اروپا(ESA) چهار تصویر جدید را که این فضاپیما در ماه مارس سال قبل ثبت کرده بود، زمانی که تقریباً ۴۵ میلیون مایل(۷۴ میلیون کیلومتر) از خورشید فاصله داشت، به اشتراک گذاشت. این تصاویر با جزییات از سطح پویا و دانه دانه خورشید که به عنوان فوتوسفر شناخته می شود، ثبت شده است.
به نقل از اسپیس، تصویرگر قطب سنجی و لرزه سنجی(PHI)، یکی از شش ابزار موجود در فضاپیما، دانه های سطح خورشید را تصویربرداری کرد که سلول های بزرگ و متلاطمی از پلاسما هستند که هر کدام تقریباً ۶۲۰ مایل(۱۰۰۰ کیلومتر) را پوشانده اند.
این دانه ها توسط پروسه همرفت ایجاد می شوند که طی آن پلاسمای داغ از اعماق خورشید بلند می شود و پلاسمای خنک تر فرو می رود و شبیه به ایجاد و بالا آمدن حباب ها در یک دیگ آب جوش است. سلول ها تمام سطح خورشید به استثنای لکه های خورشیدی را می پوشانند، لکه های خورشیدی نواحی تیره تر و خنک تری هستند که به صورت لکه بر روی فتوسفر صاف ظاهر می شوند.
تصویر زیر نقشه جدیدی از میدان های مغناطیسی خورشید است. این تصویر نشان میدهد که میدان های مغناطیسی در مناطق لکه های خورشیدی قوی و متمرکز هستند و توضیح این که چرا لکه های خورشیدی سردتر از محیط اطراف خود هستند کمک می نماید. علت این است که میدان های مغناطیسی شدید در آنجا، همرفت طبیعی پلاسما را محدود و ماده را مجبور می کنند تا در عوض از میدان مغناطیسی پیروی کند. در نتیجه از رسیدن مقداری گرما به سطح جلوگیری می شود و موجب می شود لکه های خورشیدی سردتر از سایر نقاط سطح خورشید باشند.
دانیل مولر(Daniel Müller)، دانشمند پروژه این مدارگرد خورشیدی، می گوید: میدان مغناطیسی خورشید برای درک ماهیت دینامیکی ستاره خانه ما از کوچکترین تا بزرگترین مقیاس ها اهمیت دارد.
نقشه جدید دیگری به نام تاکوگرام، سرعت و جهت حرکت مواد روی سطح خورشید را نشان میدهد. در تصویر زیر، مناطق آبی به سوی مدارگرد خورشیدی درحال حرکت هستند در صورتیکه مناطق قرمز درحال دور شدن هستند و چرخش خورشید را حول محور خود به تصویر می کشند. میدان های مغناطیسی را می توان درحال شکستن سطح در مناطق لکه های خورشیدی مشاهده کرد.
باد خورشیدی از اتمسفر بیرونی خورشید یعنی تاج، که در ماه مارس گذشته نیز توسط ابزار تصویرگر فرابنفش شدید(EUI) در مدارگرد خورشیدی تصویربرداری شد، می گریزد. در تصویر زیر خطوط میدان مغناطیسی را می توان دید که از سطح خورشید بیرون زده اند.
تکه های پلاسما در امتداد این خطوط از خورشید بیرون می زند و اغلب لکه های خورشیدی مجاور را به هم متصل می کند. این حلقه های پلاسما بطور معمول به فضا پرتاب می شوند و باد خورشیدی حامله را می سازند که می تواند نمایش های درخشان شفق قطبی را در زمین، مریخ و سایر سیارات بوجود آورد.
برمبنای ردیاب فضاپیمایی که توسط آژانس فضایی اروپا اداره می شود، مدارگرد خورشیدی هم اکنون حدود ۷۵ میلیون مایل(۱۲۰ میلیون کیلومتر) از خورشید فاصله دارد که درست فراتر از مدار زهره است. این فضاپیما با همکاری کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا، بتازگی سرنخ های تازه ای از یک معمای دیرینه در مورد چگونگی گرم شدن باد خورشیدی و شتاب گرفتن آن تا سرعت های باورنکردنی در فضا ارائه کرده است.
تابستان امسال، مدارگرد خورشیدی از داخل مدار عطارد، با یافتن ردپای منحصربه فرد در جریان های باد خورشیدی که بطور معمول با گذشت زمان و رسیدن به زمین از بین می روند، به هدف کلیدی ردیابی بادهای خورشیدی به سوی منبع خود در خورشید دست یافت.
تازه ترین تصاویر ثبت شده از ۲۵ تصویر تشکیل شده اند که در یک بازه زمانی تقریباً چهار ساعته ثبت شده اند. نزدیکی کاوشگر به خورشید به این معنا بود که هر تصویر تنها بخش کوچکی از قرص خورشید را پوشش می داد، بدین سبب فضاپیما باید کج می شد و می چرخید تا آن زمان که کل خورشید تصویربرداری شود. سپس تصاویر برای دستیابی به یک تصویر کلی ۸۰۰۰ پیکسلی به هم متصل شدند.
این کاوشگر در سال ۲۰۲۰ در یک ماموریت مشترک اروپا و ناسا برای جمع آوری نماهایی که قبل از این هیچ گاه از قطب های خورشید دیده نشده بود، پرتاب شد.
منبع: webengineers.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب